منادا

منادی : اگر بخواهیم کسی یا چیزی را صدا بزنیم از منادی استفاده می کنیم . منادی همان کلمه ای است که ما آن را صدا می کنیم.

معمولاً ندا کردن در عربی با حرف « یا » انجام می شود یعنی قبل از منادی از حرف « یا » استفاده می کنیم مانند « یا علیُّ »



در زبان عربی ( کنکور) با دو نوع منادی سرو کار داریم :

مستثنی

مستثنی



هرگاه بخواهیم در مورد گروهی یک حکم و خبر بدهیم اما فرد یا چیزی را از آن حکم و خبر جدا کنیم ، از استثناء استفاده می کنیم . معمولاًً در جمله ها این استثنا را با حرف « اِلاّ» نشان می دهیم . به کلمه ای که بعد از « اِلاّ» می آید ، مستثنی و به کلمه ای که «مستثنی» از آن جدا می شود « مستثنی منه » می گوییم .

به عنوان مثال در جمله « همه دانش آموزان رفتند به جز حمید » کلمه « حمید » مستثنی و کلمه « دانش آموزان » مستثنی منه است .

حال

حال :



اسمی است مشتق( اسم فاعل ، اسم مفعول، صفت مشبهه) ، نکره و منصوب که حالت و چگونگی انجام فعل را می رساند لذا می توان گفت که در جواب « کَیفَ» « چگونه » می آید .



حال بر دو نوع است :



گاهی حالت انجام کار را فقط با یک اسم نشان می دهیم که به آن «حال مفرد» می گوییم .



مانند ذَهَبَ المُعَلِّمُ ماشیاً ( معلم پیاده رفت ) ..... در این جمله کلمه « ماشیاً» حال و منصوب است .