مضاف و مضاف الیه

الاضافة

موصوف و صفت – مضاف و مضاف الیه در زبان عربی اگر دو اسم به هم اضافه شوند، به اسم اول مضاف و اسم دوم مضاف الیه می گویند. مثال : کتابٌ الطّالبِ – یوم الدینِ نکته : اگر ضمیری به اسم متصل شود آن ترکیب حتماً اضافی است. اسم + ضمیر مضاف مضاف الیه

علامت های اسم :

پذیرفتن ال – تنوین – مضاف واقع شدن از علامت های اسم است و این علائم با هم جمع نمی شوند. نکته : اگر جمع مذکر سالم و اسم مثنی مضاف واقع شوند، حرف «ن» از آخر آنها حذف نمی شود. مثال : فلاّحون + القریة : فلاّحو القریةِ . والدان ِ + کُ :‌ والدکَ معلّمین َ + المدرسة : معلّمی المدرسةِ - مضاف در جمله نقش می پذیرد اعراب آن متناسب با جمله می تواند مرفوع، منصوب، و یا مجرور باشد. مضاف الیه خود نقش به شمار می آید و از جهت اعراب مجرور است. مثال : هُوَ مدیرُ الْمدرسةِ . مضاف / مضاف الیه رأیتُ مدیرَ المدرسةِ . سلّمتُ علی مدیرِ المدرسةِ . تاکنون خواندیم که اسم می تواند یا صفت به دنبال خود داشته باشد، و یا مضاف الیه . باید بدانید که اسم می تواند بدنبال خود هم صفت و هم مضاف الیه (هر دو با هم) داشته باشد. مثال در زبان فارسی : گل سرخ باغ – کتاب خوب ما در زبان فارسی اول صفت می آید و بعد مضاف الیه.

در زبان عربی : اسمی که قرار است هم صفت و هم مضاف الیه بدنبال خود داشته باشد، مضاف الیه مقدم می شود.

دوست عزیز ما اسم صفت مضاف الیه صدیقـــ نا العزیژ اسم مضاف الیه صفت عقیدتنا الاسلامیة : عقیده ی اسلامی ما بابُ المدرسة الکبیرُ :‌در بزرگ مدرسه