شرایط عدد 11 , 12

شرایط عدد 11 , 12

شرایط عدد 11: برای معدود مذکر : احدَ عشَرَ برای معدود مؤنث اِحْدی عشرةِ (هر دو جزء مبنی برفتح) شرایط معدود:مفرد ومنصوب کاربرد عدد با معدود مذکر: قرأتُ احدَ عشرَکتاباً کاربرد عدد با معدود مؤنث:قراتُ احْدی عشرةَ مجلّةً شرایط عدد 12: برای معدود مذکر: اثنا عشرَ – اثنی عشر شرایط معدود: مفردومنصوب کاربردعددبامعدودمذکر:هُنا اثنا عشرَ کتاباً کاربردعددبامعدودمؤنث:هُنا اثنتا عشْرةَ مجلّةً برای معدودمؤنث:اثنتا عشْرةَ اثنتی عشْرةً (جزء دوم مبنی برفتح) شرایط معدود: مفردومنصوب کاربردعددبامعدودمذکر:قرأتُ اثنی عشَر کتاباً کاربردعددبامعدودمؤنث:قرأتُ اثْنتی عشْرةَ مجلّةً

سؤال : وظیفه اعداد در ساختار جمله چیست و چه سهمی در ساختن آن دارند؟

جواب : عدد هم به عنوان عضوی از اعضای جمله نقش پذیرفته و انجام وظیفه می کند. مثال : خرجَ الطّلابُ من البیتِ. خرَجَ ارْبعةُ طلاّبٍ من البیتِ . رأیتُ الطّلابَ فی المدرسة . رأیتُ ارْبعةَ طلاّبٍ فی المدرسة . سلّمتُ علی الطلاّبِ. سلّمتُ علی ارْبعةِ طلابٍ.

اعراب اعداد

1و 2 از جهت اعراب تابع ماقبل است : هذا قلمُ واحدُ . قرأتُ مجلتینِ اثنتینِ . 3 تا 10 متناسب نیاز جمله نقش می گیرد و می تواند مرفوع یا منصوب و یا مجرور شود مانند : حضرَ ثلاثةُ معلّمین و ثلاثُ معلّماتٍ – رأیتُ ثلاثة معلّمینَ و ثلاثَ معلّماتٍ. 11 متناسب نیاز جمله نقش پذیرفته اما هر دو جزء آن مبنی بر فتح است. لذا اعراب آن در هر سه حالت محلی است. حضَر احدَ عشرَ فلاّحاً . رأیْتُ احدَ عشَرَ فلاّحاً . سلّمْتُ علی احدَ عشرَ فلاّحاً. 12 متناسب با نیاز جمله نقش می پذیرد. اما جزء اول «معرب» و جزء دوم مبنی بر فتح است. جاء اثنا عشرَ طالباً . رأیت اثنتی عشْرةَ طالبةً . سلّمْتُ علی اثنتی عشْرةَ . معلّماً و اثْنتی عشْرةََ معلّمةً .